Sezonun son derbisi beklendiği gibi taraftarın yarattığı yüksek atmosferle oynandı. Bu önemli itici güçte enerjisi yüksek Beşiktaş'in oyun başlangıcının iyi olması muhtemeldi. Fenerbahçe'nin yüksek eforlu ve tempolu oyuna karşı topa sahip olarak baskıyı kırıp son haftalardaki gibi oyunu kontrol eden başarılı bir oyun anlayışı vardı. Beşiktaş, ezbere oyun anlayışıyla oynadı. Bunun getirdiği panik, telaş, yapılan pas hataları, organize olunamayan hücumlarda net şekilde görüldü. Esasen oyuncuların oynamak istediği hızlı oyun, hatlar arasına top sokarak akıl koyulmuş hücum anlayışları yerine duyguların öne çıktığı sabırsız bir anlayışa dönüştü. Valerien İsmael, topa az sahip olup direkt hücum yapan ve hem uzun pas hem driplingle oynayan bir felsefeye sahip. Top rakipteyken de topu kazanıp en kısa yoldan golü amaçlayan bir teknik adam. Yalnız büyük takımlar böyle oynamaz. Bunu Beşiktaş seyircisi de talep etmez. Fenerbahçe'nin, takım omurgasındaki eksiklik ve orta saha gücünü Beşiktaş 3-5-2 formasyonuyla epey zorladı. Hem stoper eksikliğinden dolayı bireysel hataya zorlandı. Hem de orta saha eşleşmesinde Zajc ve Gustavo'yla Emirhan; Ghezzal ve Souza ile de Mert Hakan eşleşince savunma ve göbek zaafiyeti çıktı. Orta sahada da pas trafiğini oluşturamayıp topu tutamadılar. Hücumda çoğalamama, kenar beklerin eksik kalması F.Bahçe'yi kendi yarı alanında daha mahkum bir oyuna itti. İsmail Kartal'ın değişiklikleri geç gelince ritm yakalamakta zorlandılar. Valerien İsmael defansif olarak F.Bahçe omurgasını kapattığında İsmail Kartal'ın buna farklı sürümlerle cevap vermesi gerekiyordu. İki takım da çok içgüdüsel bir oyun oynadı. Seyirci atmosferinde bazı planlar anlık olarak değişkenlik arz edebilir. Ama değişmeyecek tek fark olan oyun prensipleri ve ilkeleri bu işin en temel unsurudur. Maalesef iki takım da bu açıdan çok eksikti. Böyle bir derbide 18 yaşında Emirhan'ı oynatmak ve onun da başarılı olması Beşiktaş açısından önemliydi. Valerien İsmael de bu konuda tebriği hak ediyor. Reha KAPSAL / Fotomaç